Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Nisi enim id faceret, cur Plato Aegyptum peragravit, ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet? Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Nec enim figura corporis nec ratio excellens ingenii humani significat ad unam hanc rem natum hominem, ut frueretur voluptatibus. Duo Reges: constructio interrete. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria?

Immo alio genere; Torquatus, is qui consul cum Cn. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Praeteritis, inquit, gaudeo. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Concinnus deinde et elegans huius, Aristo, sed ea, quae desideratur, a magno philosopho, gravitas, in eo non fuit; Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Nam si dicent ab illis has res esse tractatas, ne ipsos quidem Graecos est cur tam multos legant, quam legendi sunt. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Nam et ille apud Trabeam voluptatem animi nimiam laetitiam dicit eandem, quam ille Caecilianus, qui omnibus laetitiis laetum esse se narrat. Quid enim possumus hoc agere divinius? Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem. Sunt etiam turpitudines plurimae, quae, nisi honestas natura plurimum valeat, cur non cadant in sapientem non est facile defendere. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Sed quod proximum fuit non vidit. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Respondebo me non quaerere, inquam, hoc tempore quid virtus efficere possit, sed quid constanter dicatur, quid ipsum a se dissentiat. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.

-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere, delector, inquam, et familia vestra et nomine. Si longus, levis dictata sunt. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Sed in ceteris artibus cum dicitur artificiose, posterum quodam modo et consequens putandum est, quod illi §pigennhmatikÒn appellant;

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed fortuna fortis; Eaedem res maneant alio modo. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid historiae cognitioque rerum, quid poetarum evolutio, quid tanta tot versuum memoria voluptatis affert? Qui est in parvis malis.